Bericht van Anneke, mijn reisgenote

Beste allemaal,

Vandaag voor het eerst tijd om jullie weer even te mailen. Zaterdag zijn we na een voorspoedige reis rond 4 uur s middags in Bani aangekomen. De weg was weer open, al is hij tijdens Noel wel 2 dagen afgesloten geweest en waren de sporen die Noel achterliet vanaf Santo Domingo in meer te zien. Nadat we onze spullen in het hotel hadden neergezet, zijn we met brommertjes naar Santa Rosa gegaan om Esdras te ontmoeten en te zien hoe het in de wijk is. We kregen een warm welkom van de mensen. Esdras was niet thuis, dus we zijn een eindje in de wijk gaan lopen. Yeni en haar kinderen waren weer thuis. Hun huis was schoongemaakt en ze rekenden er zelfs op dat we die dag al kwamen! Vervolgens naar Marisol, een ander gastgezin, ook zij hadden er op gerekend dat we die dag al kwamen. Ondanks dat ze druk zijn met heel veel dingen zijn ze toch heel gastvrij. Als je in de wijk loopt lijkt er op het eerste gezicht niet veel veranderd te zijn, althans, waar we eerst liepen. We horen dezelfde muziek,
zien dezelfde mensen, behalve dat er een spoor van stenen, afval etc. ligt en er geen water in het kanaaltje stroomt (dam is afgesloten, want water trekt muggen nog meer aan). Toch is alles anders. Dat hoor je aan de verhalen van de mensen. Later die middag liepen we naar Eddy, en vlakbij zijn huis houdt de wijk ineens op. De medische post staat er nog, maar het huis ernaast is halfdoor en dan is te zien waar de rivier zijn verwoestende sporen heeft achtergelaten. Het water, die kolkende watermassa van de foto s, is nu een redelijk rustig beekje, de bedding is nu verdeeld in tweeen met een eiland ertussen. We hoorden daar dat de kerk van Nina, het kleine kerkje waar we van de zomer kinderwerk hebben gedaan, er niet meer is... Het is nog moeilijk voor te stellen. We liepen weer richting het huis van Esdras, waar via tussen de spleten van de veralux ramen eten werd uitgedeeld. Het huis was verder afgesloten en rond het huis was een grote groep mensen die zich verdrongen voor een blikje
vis of een zakje rijst... We zijn weer naar ons hotel teruggegaan. s Avonds kwamen Helen en Esdras naar ons hotel. Heel fijn om hen weer te ontmoeten en ze vinden het heel fijn dat we juist nu hier zijn.
Ik merk dat het me moeite kost om woorden te vinden om te beschrijven wat we hier zien en meemaken, eigenlijk zijn er geen woorden voor, maar ik zal toch proberen ook van gisteren en vandaag nog wat te schrijven...
Zondagmorgen zijn we naar de gastgezinnen gegaan, waar we een warm welkom kregen. Samen met Esdras liepen we naar het jeugdcentrum, waar een team van het Rode Kruis samen met een samenwerking van christelijke kerken uit Santo Domingo eten uitdelen, maispap. We zagen waar de mensen op matrassen liggen en voor zich uit zitten te staren... Ze zijn echt alles kwijt... Veel mensen die bijvoorbeeld geld hadden gespaard voor een operatie, zijn nu alles kwijt, inclusief hun geld, want ze hebben geen bankrekening...
Na een maaltijd bij Esdras, heb ik geholpen met kleding sorteren. Daarna zijn we hetzelfde rondje door de wijk gaan lopen als in de zomer. Dan wordt pas echt duidelijk dat een groot deel van de wijk er gewoon niet meer is...
Er zijn zeker 200 huizen meegesleurd door de rivier en ruim 50 mensen uit de wijk zijn omgekomen. De getallen van de vorige mail zijn dus veel en veel te laag, er zijn veel meer mensen omgekomen. In Santa Rosa wonen ruim 12000 mensen. Ik heb me nooit gerealiseerd dat de wijk zo groot is... We kwamen bij de resten van de fundamenten van de kerk van Nina, precies aan de rand van de diepe brede rivierbedding (normaalgesproken staat er nauwelijks water in de rivier). Daar ontmoetten we Nina, die op de resten van haar kerk ons vertelt wat er gebeurd is. Ze vertelt dat er in de week ervoor, op grond die er niet meer is een tentevangelisatie is geweest, waar 20 mensen tot geloof gekomen zijn. Maar ze zei: Zoveel mensen die hun leven nog niet aan Jezus hadden gegeven en die er nu niet meer zijn... Toch zijn er hier geen leden van de gemeentes omgekomen. Zij zeggen ook: Gracias a Dios! Veel mensen zijn volkomen verrast en midden in de nacht hebben ze moeten vluchten voor hun leven, dwars door
de ondergelopen straten. Rond 2 uur s nachts is het gebeurd van zondag op maandag. Ook Nina en haar familie zitten in opvangcentra. De scholen zijn gesloten en zijn nu opvangcentrum voor duizenden die alles zijn kwijtgeraakt... Er zit zelfs een baby van 22 dagen oud...
s Avonds was er een kerkdienst, waarin Esdras preekte over Nehemia 2:17 t/m het eind. Daaraan vooraf deed hij een oproep voor hulp om vandaag het kanaaltje weer puinvrij te maken. Jeruzalem is ook verschillende keren verwoest, maar we moetenOok riep hij op om te helpen, kleding te geven en een glimlach uit te delen aan de mensen. Ook aan de Haitianen, die hier als allochtonen worden gezien en het nog slechter hebben dan anderen. Hij haalde Matt. 25 aan: Wat je voor de minste van Mijn broeders hebt gedaan, dat heb je aan mij gedaan. We moeten ons licht laten schijnen waar het donker is, daar is het nodig. Hij zei dat degene die zegt geen tijd te hebben, blijkbaar niet echt begrepen heeft wat Jezus bedoelt... Het is goed om nu in de wijk te wonen en in de gastgezinnen te zijn. Nu ben je weer deel van de wijk en kun je makkelijk even helpen of ergens heenlopen. Gisteravond heb ik nog een hele tijd met de familie van Yeni zitten praten in het Spaans. Mijn Spaans gaat hier met sprongen vo
oruit. Dat moet ook wel, want ze spreken nauwelijks Engels.

Uit nieuwsberichten horen we dat de situatie verderop in het land nog veel erger is, mensen staan op balkons te wachten tot ze gered worden, vergelijkbaar met de watersnood in 1953. Helicopters vliegen hier regelmatig over om mensen die afgesloten zijn van de buitenwereld van hulpgoederen te voorzien.
Vanmorgen hebben we na de dagopening en ontbijt spullen voor het kinderwerk uitgezocht. Nellie is met Helen, die zelf eigenlijk grieperig is, de wijk ingegaan om medicijnen uit te delen en Wilma is gaan helpen bij het kanaal schoonmaken. Alle modder en puin wordt er weer uitgehaald. Vanmiddag gaan we kinderwerk doen. Nina stelde dat zelf voor, ondanks dat ze net weer thuis is, het huis nog niet schoon is en haar spullen nog nat zijn...

Groetjes, Anneke