Afscheid

Lieve allemaal,

GIsteren was het tijd om afscheid te nemen van alle vrienden, en dat gaat altijd gepaard met tranen. Ik heb het zo ontzettend leuk gehad, en enorm genoten van alles.

Heerlijk om zoveel te knutselen met de kinderen en ze leren steeds weer nieuwe dingen.

Het kaarten maken in de gevangenis ging niet door, want er is een dame ontstapt, en alles was in rep en roer. Ze had 30 jaar gekregen en had er nu 13 jaar opzitten. Via de Mangoboom is ze ontsnapt. Maar in november mag ik gerust komen om dan 3D kaarten te maken met de gevangenen, want dan is de rust zeker wedergekeerd.

Bij Dorka ben ik niet meer geweest, ik was zo moe donderdagavond en ben vroeg gaan slapen. Vrijdag ben ik met de jongens, Felipe, Osmelin, Kelvin en Kako wezen fietsen naar Boca Canasta om daar een andere fiets te kopen voor Osmelin. Ik heb het geld voorgeschoten, want Kako en zijn vriend moeten betalen voor het ongevraagd meenemen van de fiets van Osmelin, naar het gemeentehuis. Echt dom om de fiets daar onbeheerd achter te laten. Het geld wordt ingehouden op hun salaris want ze werken beiden in de meubelwerkplaats van mijn gastgezin. Kako had ook nog eens niets tegen zijn ouders verteld en dacht als ik niets zeg, komen ze er vast niet achter.

En dan heb ik ook nog weer kinderwerk gedaan bij Edelin in de kerk, met veel kids.
Zaterdag regende het heel veel en kon ik niet weg, en ook Keila kon ik daardoor niet inschrijven bij de kapperscursus. Jammer, maar ik ga er van uit dat ze nu volgende week zelf gaat.

De mensen zijn zo hartelijk en gastvrij en altijd een warme omhelzing. Ik kreeg hele lieve brieven mee, en een is voor Wilma die zo enorm geliefd is, door alles wat ze heeft betekend voor heel veel kinderen met haar blokfluitlessen.

Vanmorgen heb ik mijn broodje met joghurt en melk in het park bij de kerk in Puerto Plata opgegeten en jawel, zomaar een spontaan gesprek met een dame die achter mij op een bankje zat. Dat gaat zo gemakkelijk hier, je legt zo leuke contacten,en ik voel me hier echt nooit alleen.

Heel jammer om weer naar huis te gaan, maar goed op mijn werk hebben ze mij ook weer nodig,en het is heerlijk om te weten dat ik over 4 maanden weer ga, maar dan met een groep van stichting 4YOU. Er zijn nu 4 deelnemers, dus dat gaat de goede kant op! Zie voor meer info. www.4you2.org

Hartelijke groeten,

Karin