De eerste dag in Santa Rosa
17 Juni 2018 | Dominicaanse Republiek, Baní
Lieve vrienden en collega's,
Het is nu zondagmorgen, tien uur, ennover een uur begint de kerkdienst.
Het is zo fijn om weer in Santa Rosa te zijn. Gisteren ben ik met Rafelo en zijn 2 jongste dochters, Kathy en Esther, naar het zwembad geweest. Het is hier 29 graden en het was heerlijk om te zwemmen. De 2 meisjes hadden ook veel plezier. Rossi, de dochter van Jorge, werkt hier en het is fijn dat zij in ieder geval een parttime baan heeft door hier in het weekend te werken.
Gistermorgen was is vroeg wakker en Esdras was ook op, en zei dat hij naar de supermarkt ging om brood te kopen. Ik vroeg of ik meemocht, en hij zei,we gaan wel lopen naar de supermarkt, want de auto is kapot en staat bij de garage.
Langs het waterkanaal, dat hier midden door de wijk loopt, liepen we naar de nieuwe supermarkt die hier in april is gekomen. Onderweg heb ik ales verteld wat er is gebeurd de afgelopen dagen, en de reactie van Jorge. Onderweg komt brommerchauffeur Rafelo ons tegemoet rijden, wij groeten elkaar, en hij rijdt verder. Even later keert hij om en vraagt ons of hij ons naar de supermarkt kan brengen.
Esdras bedankt voor het aanbod, en zegt dat we gaan lopen. We groeten steeds wat bekenden die Esdras tegenkomt en steken dan de drukke verkeersweg over, en lopen over het parkeerterrein de supermarkt in.
Heerlijk koel binnen, en ik ben blij dat ik Goudse kaas kan kopen, en jam, honing, lekkere zoete appels, bruin brood, melk. We rekenen af, een jongen pakt onze boodschappen in, en we lopen de schuifdeur door naar buiten. Dan zegt Esdras, zie daar rechts, wie daar aankomt: Jorge. Hij is aan het bellen, en zegt tegen degene die hij aan de lijn heeft, een momentje, maar hij blijft wel praten. Esdras merkt dat hij de verbinding verbreekt, maar doorpraat met een verhaal alsof hij zijn nieuwe werkgever aan de lijn heeft.
Groot is mijn verbazing, hij zat toch in la Romana? Ik ben blij om hem te zien, want dat was het doel van mijn reis.
Ik wil hem omhelzen, en een kus geven, maar dat wil hij niet. Hij is boos, dat ik zomaar ineens naar Bani ben gekomen. Hij had mij willen verrassen in Punta Cana. Jorge wil verder praten, maar zonder dat Esdras het hoort, en we lopen een stukje verder daar waar de boodschappenkarretjes staan. Ik kan Esdras nog zien, en zie dat hij weg wil en naar ons toeloopt. Hij zegt dat Jorge op een ander moment met mij moet praten en we gaan naar huis. Jorge zet zijn boodschappenkarretje weg en loopt de andere kant op, in tegenovergestelde richting.
Wat een ontmoeting, zoiets kan je niet verzinnen, hier is God aan het werk, de grote regisseur van ons leven, Hij heeft dit alles op de minuut af gepland.
Morgen deel 2 .
Hartelijke groeten,
Karin
Het is nu zondagmorgen, tien uur, ennover een uur begint de kerkdienst.
Het is zo fijn om weer in Santa Rosa te zijn. Gisteren ben ik met Rafelo en zijn 2 jongste dochters, Kathy en Esther, naar het zwembad geweest. Het is hier 29 graden en het was heerlijk om te zwemmen. De 2 meisjes hadden ook veel plezier. Rossi, de dochter van Jorge, werkt hier en het is fijn dat zij in ieder geval een parttime baan heeft door hier in het weekend te werken.
Gistermorgen was is vroeg wakker en Esdras was ook op, en zei dat hij naar de supermarkt ging om brood te kopen. Ik vroeg of ik meemocht, en hij zei,we gaan wel lopen naar de supermarkt, want de auto is kapot en staat bij de garage.
Langs het waterkanaal, dat hier midden door de wijk loopt, liepen we naar de nieuwe supermarkt die hier in april is gekomen. Onderweg heb ik ales verteld wat er is gebeurd de afgelopen dagen, en de reactie van Jorge. Onderweg komt brommerchauffeur Rafelo ons tegemoet rijden, wij groeten elkaar, en hij rijdt verder. Even later keert hij om en vraagt ons of hij ons naar de supermarkt kan brengen.
Esdras bedankt voor het aanbod, en zegt dat we gaan lopen. We groeten steeds wat bekenden die Esdras tegenkomt en steken dan de drukke verkeersweg over, en lopen over het parkeerterrein de supermarkt in.
Heerlijk koel binnen, en ik ben blij dat ik Goudse kaas kan kopen, en jam, honing, lekkere zoete appels, bruin brood, melk. We rekenen af, een jongen pakt onze boodschappen in, en we lopen de schuifdeur door naar buiten. Dan zegt Esdras, zie daar rechts, wie daar aankomt: Jorge. Hij is aan het bellen, en zegt tegen degene die hij aan de lijn heeft, een momentje, maar hij blijft wel praten. Esdras merkt dat hij de verbinding verbreekt, maar doorpraat met een verhaal alsof hij zijn nieuwe werkgever aan de lijn heeft.
Groot is mijn verbazing, hij zat toch in la Romana? Ik ben blij om hem te zien, want dat was het doel van mijn reis.
Ik wil hem omhelzen, en een kus geven, maar dat wil hij niet. Hij is boos, dat ik zomaar ineens naar Bani ben gekomen. Hij had mij willen verrassen in Punta Cana. Jorge wil verder praten, maar zonder dat Esdras het hoort, en we lopen een stukje verder daar waar de boodschappenkarretjes staan. Ik kan Esdras nog zien, en zie dat hij weg wil en naar ons toeloopt. Hij zegt dat Jorge op een ander moment met mij moet praten en we gaan naar huis. Jorge zet zijn boodschappenkarretje weg en loopt de andere kant op, in tegenovergestelde richting.
Wat een ontmoeting, zoiets kan je niet verzinnen, hier is God aan het werk, de grote regisseur van ons leven, Hij heeft dit alles op de minuut af gepland.
Morgen deel 2 .
Hartelijke groeten,
Karin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
