Gewond thuis gekomen uit DR
02 Augustus 2015 | Dominicaanse Republiek, Baní
Lieve vrienden,
In de DR ben ik afgelopen woensdag van het paard gevallen. Het paard reed harder en harder en ik verloor de controle en besloot voor de snelle stop, door mijzelf van het paard te laten afglijden, en boem daar lag ik op de grindweg.
Ik kon direct opstaan en dacht, gelukkig dat valt mee. Ik heb gewacht op mijn reisgenote die op het paard ver achter mij reed samen met de gids. De gids stopte bij mij maar zei niets en reed door om zijn paard te zoeken.
Onderwijl kwam er een barmhartige samaritaan langs in zijn jeep en stopte, hij vroeg of hij kon helpen en bracht mij en mijn reisgenote naar het hotel. Daar aangekomen zei de hoteleigenaar dat ik naar het ziekenhuis moest.
Een personeelslid van het hotel stapte ook bij de barmhartige samaritaan in de jeep en zo reden we naar het ziekenhuis. Daar verzorgde een lieve verpleger mijn wonden en hechte de arts mijn grote wond in mijn elleboog. De medicijnen en injectie voor tetanus werden ondertussen gehaald in de apotheek door het personeelslid van het hotel. Daarna moest ik weer bij de arts komen en zei dat ik toch wel veel pijn in mijn duim had en dat ik de duim niet kon buigen. De arts verwees mij door naar de rontgenafdeling en daar werden foto's gemaakt van mijn duim en van mijn elleboog.
Mijn duim is daarna weer in de kom gezet en gespalkt. Alles op z'n Dominicaanse en ik moet zeggen, weer een nieuwe ervaring opgedaan in een publiek ziekenhuis in DR.
De man van de paarden kwam ook nog even kijken, maar zei wederom niets. Met een taxi reden we terug naar het hotel, waar ik thee kreeg en een massage met eucalyptus balsem waardoor mijn pijn in mijn rug en heup direct minder werd.
De volgende dag zijn we met de taxi naar Santo Domingo, de hoofdstad van de DR, gegaan, en verder met de bus Expresso Bavaro, rechtstreeks naar ons hotel in Cortecito.
Daar waren Ricardo en Rosa van de baptistenkerk en zij waren een grote steun voor mij en zouden de volgende dag terugkomen om mij en mijn reisgenoten naar het vliegveld te brengen.
Mijn reisgenote Jolanda, heeft mijn wonden verzorgt en geholpen met aan- en uitkleden, terwijl zij zelf heftig aan de diarree was.
Na een goede rustige vlucht, kwamen we zaterdagmorgen aan op Schiphol. Gelukkig was er een vriend uit Hilversum van mijn eigen kerk, die mij ophaalde. ś Middags kwam de buurvrouw langs om eten te brengen en nog wat fruitsap en andere lekkere dingen voor als je ziek bent.
Zondag kwam de buurvrouw weer langs en heeft mijn wonden verzorgt en gezorgt dat ik kon douchen en daarna alle wonden weer goed afgedekt. De andere buuvrouw kwam ook en zij heeft mij was meegenomen en de afwas gedaan. Beter een goede buur, dan een verre vriend!
Morgen ga ik naar de dokter en dan hoor ik wel hoe het verder moet.
Ik durf alleen nog niet te fietsen, omdat mijn duim uit te kom is geweest en nu gespalkt is en omdat ik in mijn rechterarm een wond heb en mijn rechterpols is geneusd.
Voorlopig blijf ik thuis en ik weet nog niet wanneer ik weer aan het werk kan bij de EO.
Hartelijke groeten,
Karin
Verzonden van mijn ASUS Transformer Pad
© 2015 Microsoft Gebruiksrechtovereenkomst Privacy en cookies Ontwikkelaars Nederlands
In de DR ben ik afgelopen woensdag van het paard gevallen. Het paard reed harder en harder en ik verloor de controle en besloot voor de snelle stop, door mijzelf van het paard te laten afglijden, en boem daar lag ik op de grindweg.
Ik kon direct opstaan en dacht, gelukkig dat valt mee. Ik heb gewacht op mijn reisgenote die op het paard ver achter mij reed samen met de gids. De gids stopte bij mij maar zei niets en reed door om zijn paard te zoeken.
Onderwijl kwam er een barmhartige samaritaan langs in zijn jeep en stopte, hij vroeg of hij kon helpen en bracht mij en mijn reisgenote naar het hotel. Daar aangekomen zei de hoteleigenaar dat ik naar het ziekenhuis moest.
Een personeelslid van het hotel stapte ook bij de barmhartige samaritaan in de jeep en zo reden we naar het ziekenhuis. Daar verzorgde een lieve verpleger mijn wonden en hechte de arts mijn grote wond in mijn elleboog. De medicijnen en injectie voor tetanus werden ondertussen gehaald in de apotheek door het personeelslid van het hotel. Daarna moest ik weer bij de arts komen en zei dat ik toch wel veel pijn in mijn duim had en dat ik de duim niet kon buigen. De arts verwees mij door naar de rontgenafdeling en daar werden foto's gemaakt van mijn duim en van mijn elleboog.
Mijn duim is daarna weer in de kom gezet en gespalkt. Alles op z'n Dominicaanse en ik moet zeggen, weer een nieuwe ervaring opgedaan in een publiek ziekenhuis in DR.
De man van de paarden kwam ook nog even kijken, maar zei wederom niets. Met een taxi reden we terug naar het hotel, waar ik thee kreeg en een massage met eucalyptus balsem waardoor mijn pijn in mijn rug en heup direct minder werd.
De volgende dag zijn we met de taxi naar Santo Domingo, de hoofdstad van de DR, gegaan, en verder met de bus Expresso Bavaro, rechtstreeks naar ons hotel in Cortecito.
Daar waren Ricardo en Rosa van de baptistenkerk en zij waren een grote steun voor mij en zouden de volgende dag terugkomen om mij en mijn reisgenoten naar het vliegveld te brengen.
Mijn reisgenote Jolanda, heeft mijn wonden verzorgt en geholpen met aan- en uitkleden, terwijl zij zelf heftig aan de diarree was.
Na een goede rustige vlucht, kwamen we zaterdagmorgen aan op Schiphol. Gelukkig was er een vriend uit Hilversum van mijn eigen kerk, die mij ophaalde. ś Middags kwam de buurvrouw langs om eten te brengen en nog wat fruitsap en andere lekkere dingen voor als je ziek bent.
Zondag kwam de buurvrouw weer langs en heeft mijn wonden verzorgt en gezorgt dat ik kon douchen en daarna alle wonden weer goed afgedekt. De andere buuvrouw kwam ook en zij heeft mij was meegenomen en de afwas gedaan. Beter een goede buur, dan een verre vriend!
Morgen ga ik naar de dokter en dan hoor ik wel hoe het verder moet.
Ik durf alleen nog niet te fietsen, omdat mijn duim uit te kom is geweest en nu gespalkt is en omdat ik in mijn rechterarm een wond heb en mijn rechterpols is geneusd.
Voorlopig blijf ik thuis en ik weet nog niet wanneer ik weer aan het werk kan bij de EO.
Hartelijke groeten,
Karin
Verzonden van mijn ASUS Transformer Pad
© 2015 Microsoft Gebruiksrechtovereenkomst Privacy en cookies Ontwikkelaars Nederlands
-
03 Augustus 2015 - 06:25
Wilma:
Oeps Karin dat is even een andere soort ervaring wat minder prettig als het je lichaam aangaat zeg! Maar gelukkig ben je nu wel thuis en kun je het rustig laten genezen. Sterkte ermee!! -
03 Augustus 2015 - 08:19
Joke:
Wat een schrik! Dapper om je van het paard af te laten glijden. Gelukkig dat je veel hulpvaardige mensen ontmoet hebt, buiten de zwijgzame paardenman. Die stond kennelijk met een mond vol tanden. Voorspoedig hertel toegewenst! -
03 Augustus 2015 - 09:22
Annie Verrips:
Sterkte, Karin!!! Dat is niet zo'n leuke ervaring. Ik hoop dat je snel weer opknapt!!
-
03 Augustus 2015 - 10:35
Lia:
Beterschap Karin, fijn dat je veilig thuis bent :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
