Terug uit Haiti
Door: Karin de Bruijn
19 November 2008 | Dominicaanse Republiek, Baní
Hallo allemaal,
Wat een indrukwekkende reis, helemaal naar Haiti!
Het was enorm bijzonder om met Esdras, Einar, Jofy, Henk en Sandra, maandag naar Haiti te reizen. De reis erheen door heel het land was mooi, maar het meest bijzondere en lastigste gedeelte begon bij de grens.
Eerst heel lang wachten daar de Dominicanen niet de juiste papieren hadden, geen paspoort meegenomen hadden en er toestemming moest komen uit Santo Domingo. Na 2 uur wachten, bleek dat wij wel gewoon de grens overmochten. Veel heel veel discussie omdat de Dominicanen ook mee wilden en de regels niet begrepen. Dan weer moesten we onze tassen pakken en was het plan om lopend de grens over te gaan, en vervolgens werden we weer teruggestuurd. In ieder geval hebben we vanaf half 12 tot half 4 bij de grens vertoefd en daar was heel veel te zien, want de Haitianen mogen op maandag en vrijdag de grens over om inkopen te doen op de markt, dus het was een af en aan van kruiwagen met loopjongens die de spullen de grens overbrachten. Een heel schouwspel.
Uiteindelijk gaan wij de 3 NL met een tolk de grens over, samen met de dominee uit Haiti, Emile, die ons was komen ophalen. De grote ijzeren schuifdeur gaat open en wij rijden met de jeep met achterin Sandra en Henk en de zakken met levensmiddelen en schriften en andere spullen voor de kerk in Haiti, achterin. Nu werd het anders en ik schrik enorm, tranen in mijn ogen bij het zien van zoveel ellende, mensen onder tentdoek, aan het koken op hout vuurtjes, en grote donkere ogen keken ons aan. De weg was heel slecht, enorme kuilen, hobbels en heel veel stof...het werd almaar slechter. Kleine houten schamele huisjes...waar gaan we heen? Haiti, het armste land van Zuid-Amerika.
In Belladere het 1e plaatsje over de grens worden we afgezet bij een hotel, en ik ben verbaasd, prima ziet het eruit en er zijn mooie ruime kamers en goed sanitair. Het is prima! 's Avonds komt de dominee ons eten brengen gefrituurde banaan en kip. Om 7 uur gaan we naar de kerk en zitten we helemaal voorin in de kerk om 4 stoelen samen met onze tolk. Hij vertaalt voor ons in het Frans. Het is enorm bijzonder, prachtig gezang en mooie mensen, en of ik de wil preken, wordt gevraagd. Ik hou het maar bij een toespraak en we zingen met zijn 3-en een lied. Na afloop komen de kinderen naar ons toe en ook wordt er gevraagd of ik voor een dame wil bidden, die ziek is. We zijn echt als missionarissen hier, een bijzondere missie!
We hebben een rustige nacht, alles is hier pikdonder, nergens electriciteit behalve in ons hotel. 's Morgens om 6 uur worden we gewekt met indrukwekkend mooie liederen van de naastgelegen baptisten kerk. Henk gaat hardlopen door de mooie bergen en is onder de indruk, evenals wij allemaal. Heel veel indrukken en we weten niet wat er nog komt.
We worden opgehaald de volgende ochtend door en lopen over de markt om eerst geld te gaan wisselen. Er zijn hier geen banken en zeker geen pinautomaten, het is als of we in een tijdmachine zijn gezet en opeens 100 geleden leven. We wisselen geld bij iemand thuis en dan hebben we onze gourds het Haitiaanse geld. In dat huis staat ook een heerlijk ontbijt voor ons klaar en daarna is het mijn taak om met de dominee het doel van onze missie uit te leggen. De dominee wil graag dat 4YOU komt om hier een schooltje te bouwen. Als we even later het schooltje bezoeken, ben ik nog meer onder de indruk...en paar houten palen, met een glofplaten dak, meer is er niet. De school is achter het huis van de dominee, wat hoger op de berg, maar de nieuwe school gaan we bij de kerk bouwen. Ook zijn er geen toiletten bij de kerk en we laten geld achter om deze te maken. Het is prachtig en ik ben zo dankbaar om wat te kunnen gaan betekenen voor deze mensen.
Esdras en de andere Dominicanen hebben hun paspoorten laten brengen vanuit Bani naar de grens, maar dan blijkt dat ze ook nog een visum moeten hebben. Helaas kunnen ze ook vandaag niet bij ons komen in Haiti. We gaan daarom zelf ook terug om 3 uur. We hebben veel gezien en het doet heel wat met je als je zoveel armoede ziet. Het is emotioneel, ook om bij de grens voor de ijzeren poort afgezet te worden dan letterlijk over de ketting weer op Dominicaans grondgebied te stappen. Esdras komt ons even later weer ophalen en dan rijden we terug naar huis onder begeleiding van een dominee uit Elias Pina die ons ook makkelijk langs alle controleposten leidt.
Nu vol van alle indrukken zijn we terug in Bani en gaan we helpen , met het kinderwerk op de schooltjes.
Ik geniet enorm, ben blij dat het zo goed loopt ook vormen we een goed team. Leuk om de anderen op een andere wijze te laten kennis maken met het gewone leven hier en vanmorgen zijn we in Bani wezen winkelen, bij de ev. boekhandel geweest en Henk heeft nu mooie geschikte kleren om hier heel netjes naar de kerk te kunnen gaan.
Zo , nu tijd om te gaan lunchen.
Hartelijke groeten,
Karin
Wat een indrukwekkende reis, helemaal naar Haiti!
Het was enorm bijzonder om met Esdras, Einar, Jofy, Henk en Sandra, maandag naar Haiti te reizen. De reis erheen door heel het land was mooi, maar het meest bijzondere en lastigste gedeelte begon bij de grens.
Eerst heel lang wachten daar de Dominicanen niet de juiste papieren hadden, geen paspoort meegenomen hadden en er toestemming moest komen uit Santo Domingo. Na 2 uur wachten, bleek dat wij wel gewoon de grens overmochten. Veel heel veel discussie omdat de Dominicanen ook mee wilden en de regels niet begrepen. Dan weer moesten we onze tassen pakken en was het plan om lopend de grens over te gaan, en vervolgens werden we weer teruggestuurd. In ieder geval hebben we vanaf half 12 tot half 4 bij de grens vertoefd en daar was heel veel te zien, want de Haitianen mogen op maandag en vrijdag de grens over om inkopen te doen op de markt, dus het was een af en aan van kruiwagen met loopjongens die de spullen de grens overbrachten. Een heel schouwspel.
Uiteindelijk gaan wij de 3 NL met een tolk de grens over, samen met de dominee uit Haiti, Emile, die ons was komen ophalen. De grote ijzeren schuifdeur gaat open en wij rijden met de jeep met achterin Sandra en Henk en de zakken met levensmiddelen en schriften en andere spullen voor de kerk in Haiti, achterin. Nu werd het anders en ik schrik enorm, tranen in mijn ogen bij het zien van zoveel ellende, mensen onder tentdoek, aan het koken op hout vuurtjes, en grote donkere ogen keken ons aan. De weg was heel slecht, enorme kuilen, hobbels en heel veel stof...het werd almaar slechter. Kleine houten schamele huisjes...waar gaan we heen? Haiti, het armste land van Zuid-Amerika.
In Belladere het 1e plaatsje over de grens worden we afgezet bij een hotel, en ik ben verbaasd, prima ziet het eruit en er zijn mooie ruime kamers en goed sanitair. Het is prima! 's Avonds komt de dominee ons eten brengen gefrituurde banaan en kip. Om 7 uur gaan we naar de kerk en zitten we helemaal voorin in de kerk om 4 stoelen samen met onze tolk. Hij vertaalt voor ons in het Frans. Het is enorm bijzonder, prachtig gezang en mooie mensen, en of ik de wil preken, wordt gevraagd. Ik hou het maar bij een toespraak en we zingen met zijn 3-en een lied. Na afloop komen de kinderen naar ons toe en ook wordt er gevraagd of ik voor een dame wil bidden, die ziek is. We zijn echt als missionarissen hier, een bijzondere missie!
We hebben een rustige nacht, alles is hier pikdonder, nergens electriciteit behalve in ons hotel. 's Morgens om 6 uur worden we gewekt met indrukwekkend mooie liederen van de naastgelegen baptisten kerk. Henk gaat hardlopen door de mooie bergen en is onder de indruk, evenals wij allemaal. Heel veel indrukken en we weten niet wat er nog komt.
We worden opgehaald de volgende ochtend door en lopen over de markt om eerst geld te gaan wisselen. Er zijn hier geen banken en zeker geen pinautomaten, het is als of we in een tijdmachine zijn gezet en opeens 100 geleden leven. We wisselen geld bij iemand thuis en dan hebben we onze gourds het Haitiaanse geld. In dat huis staat ook een heerlijk ontbijt voor ons klaar en daarna is het mijn taak om met de dominee het doel van onze missie uit te leggen. De dominee wil graag dat 4YOU komt om hier een schooltje te bouwen. Als we even later het schooltje bezoeken, ben ik nog meer onder de indruk...en paar houten palen, met een glofplaten dak, meer is er niet. De school is achter het huis van de dominee, wat hoger op de berg, maar de nieuwe school gaan we bij de kerk bouwen. Ook zijn er geen toiletten bij de kerk en we laten geld achter om deze te maken. Het is prachtig en ik ben zo dankbaar om wat te kunnen gaan betekenen voor deze mensen.
Esdras en de andere Dominicanen hebben hun paspoorten laten brengen vanuit Bani naar de grens, maar dan blijkt dat ze ook nog een visum moeten hebben. Helaas kunnen ze ook vandaag niet bij ons komen in Haiti. We gaan daarom zelf ook terug om 3 uur. We hebben veel gezien en het doet heel wat met je als je zoveel armoede ziet. Het is emotioneel, ook om bij de grens voor de ijzeren poort afgezet te worden dan letterlijk over de ketting weer op Dominicaans grondgebied te stappen. Esdras komt ons even later weer ophalen en dan rijden we terug naar huis onder begeleiding van een dominee uit Elias Pina die ons ook makkelijk langs alle controleposten leidt.
Nu vol van alle indrukken zijn we terug in Bani en gaan we helpen , met het kinderwerk op de schooltjes.
Ik geniet enorm, ben blij dat het zo goed loopt ook vormen we een goed team. Leuk om de anderen op een andere wijze te laten kennis maken met het gewone leven hier en vanmorgen zijn we in Bani wezen winkelen, bij de ev. boekhandel geweest en Henk heeft nu mooie geschikte kleren om hier heel netjes naar de kerk te kunnen gaan.
Zo , nu tijd om te gaan lunchen.
Hartelijke groeten,
Karin
-
19 November 2008 - 16:43
Annie Verrips:
Hoi Karin,
Nou zeg, ik kan begrijpen dat je onder de indruk bent. Wat een reis maak je!! Veel succes en sterkte met jullie werk daar.
groet,
Annie -
19 November 2008 - 18:03
Gerda Te Winkel:
Treft me zeer dit bericht van jou! Zuid Amerika...daar ligt mijn(ons) hart...en dan die armoede...ik kan het meevoelen..(speciale plekken in Peru)Ik dacht: ik had daar ook willen zijn, zeker toen je MOCHT bidden voor die zieke vrouw..wat een prachtige opdracht van onze God!!Ik zou nog veel meer willen horen en weten..maar dat komt wel...Wens je ongelooflijk goede en gezegende dagen daar en tot mails!!
Lieve groeten
Gerda te W./Aalten -
19 November 2008 - 18:15
Petra :
Hoi Karin,
Wat een indrukwekkende reis! Nog een heel goede tijd toegewenst samen met je reisgenoten.
Veel groetjes uit Leuven
Petra -
19 November 2008 - 21:38
Nellie:
Hoi Karin,
Sjonge wat een indrukwekkend verhaal!
Ondanks dat je het gezien hebt, denk ik haast niet voor te stellen, onder welke omstandigheden mensen (kunnen/moeten) leven.
Ik hoor graag je hele verhaal...maar voor nu nog een fijne tijd, o.a. met de kids.
liefs, Nellie. -
20 November 2008 - 10:02
Wilma:
Hallo Karin,
wauw wat een ervaringen. Ik zie het gewoon voor me en ook die tranen in de ogen alleen al bij het lezen. Ja en die vier uurtjes op de grens ach er is zoveel te zien begrijp ik. Haiti moet heel indrukwekkend geweest zijn. Ik hoop ooit mee te kunnen helpen aan de bouw van een schooltje!!! En wat heerlijk weer kinderwerk te doen in santa rosa. Ik ben fanatiek met spaans bezig. Heel veel groeten aan Henk en Sandra. Er gaat geen dag voorbij zonder aan santa rosa en jullie te denken!!
Lieve groet,
wilma -
20 November 2008 - 14:12
Franky:
Hé karin het is ondertussen al een hele tijd geleden maar ben jullie zeker nog niet vergeten. Het is nog steeds superleuk om alles een beetje te kunnen volgen. Doe ze in Santa Rosa maar de groeten van me. Veel succes. franky -
22 November 2008 - 14:21
Irene:
Lieve Karin,
Wat ben je toch weer een snelle vogel. Mis ik je even, ben je al weer naar de D.R. gevlogen!! Wat een belevenissen! Wat heerlijk dat het in de D.R. zo goed loopt en dat je nu dus je grenzen kunt verleggen! Ook daar is jullie hulp, zo te lezen heel erg nodig. Als je thuis bent wil ik er graag even met je over praten, wat je in Haiti wilt gaan doen en of je dan alleen daar wilt gaan werken enz. Voor nu in ieder geval een hele bijzondere, liefdevolle en vruchtbare tijd, met Gods zegen red je het zeker. Dikke kus, Irene.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley