Koud in Ecuador

Lieve allemaal,

Op dit moment ben ik in Pulingui, een klein bergdorp in de Andes en we zijn net klaar met werken.

het was onze rtweede werkdag en we schieten heel hard op. We zijn druk met schilderen van de plafonds en er is ook een stuclaag aangebracht op de wanden. We werken in 3 groepen en de andere groep heeft puin geruimd en stenen bij elkaar gehaald met de kruiwagen voor de fundering van een stoepje voor de kerk.

Vanmiddag was ook de eerste dag met het kinderwerk en hebben we het scheppingsverhaal verteld en een mooie vlinder gemaakt.Er waren vijftien kinderen.

Het weer is heel koud hier en ik loop met een kolrui, een gewone trui en een fleectrui en dan nog een regenjas en een hoofdband en soms een muts. Vanmorgen ben ik met een paar dames van de groep warme truien gaan kopen.

De reis naar Ecuador was ook enorm lang, 13 uur vliegen en daarna een nacht in Quito overnachten en de volgende dag omhalf zes waren we in riobamba.

Er gebeurd van alles, dan weer een toilet kapot, dan loopt iemand tegen de lamp, en valt de verlichting uit en ik ben er om het te communiceren met de Ecuadorianen om al die ongemakken weer op te lossen.

Afgelopen dagen waren erg druk, we waren uitgenodigd op de bruiloft van Alberto en daar waren we zaterdagmiddag te gast in de kerkdienst,echt een belevenis, maar vooral daarna om tussen de Ecuadorianen een receptie mee te maken, gewoon veel gasten zaten op de grond en ik zat op een hekje dat het op een gegeven moment begaf en daar lag ikop de grond en al die Ecuadorianen lachen. De volgende dag ging de bruiloft verder met een toneelstuk bij de bruidegom thuis en daarna een kerkdienst buiten rond de boerderij.

Zondagmiddag zijn we op bezoek geweest in het weeshuis van het canadese echtpaar Ron en Glenda Allen, en voor de meeste deelnemers was dat tot nu toe het meest indrukwekkend. Hun levensverhaal is bijzonder omdat ze geroepen zijn door God om hier in EC te dienen,en ze hebben zelf ook een eigen gezin met 10 kinderen en 2 geadopteerde kinderen. Wat een bijzonder om dan met niets zo´n kinderhuis te mogen opbouwen in EC.

Het regent buiten hard, dus ik typ nog maar even door. Morgen gaan we weer aan het werk en ook komen er sponsors op bezoek op het project van Compasssion. Er is dan een heel programma waar wij misschien ook aan mee kunnen doen. En dan gaan we woensdag een spectaculaire treinreis maken naar de nariz del Diablo.

We hebben het goed in de groep en delen veel met elkaar.

Hartelijke groeten,

Karin